غروب زمستانی در کویر

دلم یک بغل میخواهد با هزار ستاره

لب های تورا میخواهد با هزار ماه

و یک آسمان بیکران مهتابی

که هرشب

بار هم آغوشی هایمان را بدوش کشد

من راز تل ماسه های کویر را خوب می شناسم

راه و رسم ستاره هارا،

شرشر چشمه سار های قلب صحرا

در گوش های خسته من قصه ها گفته اند...

و جاده،

جاده ی رسیدن به چشمهات

زیباترین حالت فراموشی غم های من است،

تو خوب میدانی

سربازی که به خانه باز میگردد

کلاه از سر برمی دارد!...

ما

باز دست در دست هم

با هر خورشید زمستان

ناپدید خواهیم شد!

(با اندکی تصرف)